بر روی درب های حرم حسینی چه نوشته شده است؟
بر روی درب های حرم حسینی چه نوشته شده است؟
حرم مطهر اباعبدالله الحسین در طول سال های متمادی تغییرات زیادی
را در خود تجربه کرده است و امروز با شرایط فعلی به دست شیعیان امیر
المومنین (ع) رسیده است و با آغاز روند توسعه قطعا تغییرات بیشتری را در
جهت بهبود خدمات رسانی به زائران مشاهده خواهد کرد.
به گزارش خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاع رسانی حج
به کربلای معلی، ساختار فعلی حرم اباعبدالله الحسین (ع) امروز دارای درب
ها، رواق‌ها و ایوان‌های متعددی است که سعی بر این داریم در مورد نوشته‌های
بر روی درب های اصلی ورودی به ضریح مطهر اطلاعاتی را در اختیار عاشقان
کربلا قرار دهیم.درب های ورودی حرم امام حسین شامل: درب قبله، درب رجا (امید)، درب قاضی الحاجات (برآورندهٔ نیازها)، درب شهدا، درب کرامة (بزرگواری و کرامت)، درب سلام (درود)، درب سدره، درب سلطانیه، درب رأس الحسین (سر مبارک امام حسین) و درب زینبیه است.
همچنین رواق‌ها و ایوان‌ها نیز شامل رواق شمالی، رواق خاوری (فقیهان)، رواق باختری (ابراهیم مجاب )، رواق جنوبی (حبیب مظاهر)، ایوان شمالی (صافی الصفا)، ایوان خاوری، ایوان جنوبی (طلا) است.
درب‌های ورودی به ضریح نیز شامل باب راس الشریف است که بر وری آن یا علی مرتضی، السلام علی ساکن کربلا، السلام علیک علی راس المرفوع و السلام علیک والد الائمه درج شده است.
درب دیگر باب السیدة ارقیه است که بر روی آن السلام علیک یا امیر المومنین، السلام علیک یا امین الله فی ارضه و حجة و یا حجة الله فی ارضه و شاهدة قید شده است.
در درب دیگر که باب حبیب بن مظاهر است و در واقع وودی ضریح ایشان است، حدیثی از پیامبر اکرم با مضمون الحسن و الحسین سید شباب اهل الجنة و حدیث الحسن و الحسین امامان قاما او قعودا به نقل از حصرت رسول (ص) و آیه تطهیر (إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا) و آیه مودت (قل لا أسئلکم علیه أجرا إلا المودة فی القربى) درج شده است.
در ب اصلی ورودی به ضریح درب ایوان طلا است که بزرگترین درب در این مجموعه به شمار می رود. بر روی آیات زیر نوشته شده است:
اولئک یسارعون فی الخیرات و هم لها سابقون
المتقین فی مقام امین فی جنات و عیون
و اخری تحبونها نصر من الله و فتح قریب و بشر المومنین
لهم دارالسلام عند ربهم ولیهم بما کانوا یعملون
همچنین دور تا دور در نیز سرشار از جملاتی از زیارت ناحیه مقدسه است.
درب دیگر درب مقابل شهدا کربلا نام دارد. این درب نیز به آیه مودت (قل لا أسئلکم علیه أجرا إلا المودة فی القربى) آراسته شده است.
از جمله باب های دیگر ورودی به ضریح باب های سید ابراهیم مجاب ، باب مذبح المقدس و باب سکینه است.
علت اظهار پشیمانی یزید از کشتن امام حسین(ع)
علت اظهار پشیمانی یزید از کشتن امام حسین(ع)
برخی می‌پرسند؛ آیا یزید از این که امام حسین (ع) را به قتل رسانده پشیمان بود؟
به گزارش سرویس اندیشه پایگاه اطلاع رسانی حج، برای تبیین این سوال به چند
تحلیل از بزرگان شیعه و سنی اکتفا می‌کنیم. مرحوم مجلسی میفرماید: همسر یزید به نام هند دختر عبدالله بن عامر چون شنید سر امام حسین (علیه السلام) بر سر در خانه اش آویخته شد، پرده حرمسرا را پاره کرد و پریشان حال و بدون حجابِ کافى وارد مجلس یزید شد. و رو به یزید کرد و گفت: اى یزید! چرا سر فرزند فاطمه دختر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را بر سر در خانه من آویخته اى؟ یزید برخاست و او را پوشانید و گفت: آرى! براى حسین ناله کنید و بر فرزند دختر پیامبر اشک بریزید که همه قریشیان بر او مى گریند.
سپس براى تبرئه خود گفت: عبید الله بن زیاد در کشتن حسین عجله کرد، خدا او را بکشد. (۱)
یزید براى کم کردن فشار افکار عمومى هنگام غذا خوردن امام سجّاد (علیه السلام) را بر سر سفره خود مى نشاند! (۲) و به زینب و زنان بنى هاشمى اجازه داد که براى امام حسین (علیه السلام) عزادارى نمایند و زینب کبرى (علیها السلام) نیز به مدت هفت روز براى آن حضرت مراسم عزا برپا کرد و زنان شامى در آن مجلس حاضر شدند، تا آنجا که نزدیک بود مردم به قصر یزید بریزند و او را بکشند که دستور داد آن مراسم را تعطیل نمایند (۳) و از آن پس یزید سعى مى کرد گناه را بر عهده پسر مرجانه (ابن زیاد) بیندازد و او را متّهم اصلىِ چنین جنایتى معرّفى کند!
سیوطى دانشمند معروف اهل سنّت مى نویسد: یزید ابتدا از کشته شدن امام حسین (علیه السلام) و خاندانش خوشحال شد، امّا بر اثر خشم مسلمین از آن کار اظهار ندامت مى کرد، ولى با این حال مردم از او خشمگین بودند و حق داشتند که او را دشمن بدارند. (۴)
طبرى نیز نقل مى کند: یزید پسر مرجانه را لعنت مى کرد و مى گفت: «فَبَغَّضَنی بِقَتْلِهِ إِلَى الْمُسْلِمِینَ وَ زَرَعَ لی فی قُلُوبِهِمُ العَداوَةَ، فَبَغَّضَنِی الْبَرُّ وَ الْفاجِرُ بِمَااسْتَعْظَمَ النَّاسُ مِنْ قَتلی حُسَیْناً»؛ (ابن زیاد مرا با کشتن حسین(علیه السلام) منفور مسلمانان قرار داد و بذر عداوت آنان را با من در قلبشان کاشت. و چون کشتن حسین (علیه السلام) براى مردم گران آمده همگان مرا دشمن مى دارند). (۵)
به یقین این عقب نشینى مصلحتى یزید و تغییر موضع سیاسى بر اثر خطبه هاى افشاگرانه حضرت زینب و امام سجاد (علیهما السلام) در شام و بیدارى مردم بود، وگرنه هرگز یزید با آن سابقه و آن کلمات مسرّت آمیزى که در آغاز بر زبان راند، از کار خود پشیمان نبود و از این رو، پسر مرجانه و دیگر فاجعه آفرینان حادثه کربلا را هرگز محاکمه و مجازات نکرد و همچنان آنان را بر مناصبشان باقى گذاشت! (۶)
(۱). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۴۳.
(۲). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۴۳.
(۳). نفس المهموم، ص ۲۶۲.
(۴). تاریخ الخلفاء، ص ۲۳۲. (فَسُرَّ بِقَتْلِهِمْ أوَّلاً، ثُمَّ نَدِمَ لَمّا مَقَتَهُ المُسْلِمُونَ عَلى ذلک، وَأبْغَضَهُ النّاسُ وَحَقٌّ لَهُمْ أنْ یُبْغِضُوهُ).
(۵). تاریخ طبرى، ج ۴، ص ۳۸۹.
(۶). گردآوری از کتاب: عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی، ص۶۱۲.
حج
شش شخصیتی که لقب باب‌الحوائج گرفتند
شش شخصیتی که لقب باب‌الحوائج گرفتند
حجت‌الاسلام وحید محقق، پژوهشگر دینی از شش چهره در تاریخ اسلام نام برد که لقب باب‌الحوائج گرفته‌اند.
حجت‌الاسلام وحید محقق در گفتگو با خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاع رسانی حج
به مدینه منوره درباره لقب "باب‌الحوائج" گفت: در تاریخ به برخی افراد خاص
که حاجت‌های مردم را بسیار برآورده کرده‌اند، "باب‌الحوائج" گفته‌اند که از
آن میان می‌توان به حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام، حضرت ابوالفضل العباس
علیه‌السلام، حضرت علی اصغر علیه‌السلام، حضرت رقیه سلام الله علیها، حضرت
ام‌البنین مادر حضرت عباس علیه‌السلام و مسلم بن عقیل اشاره کرد. «مدینه منوره» در این نخستین روزهای ماه شعبان‌المعظم حال و هوای دیگری دارد چون در این سرزمین در سه روز متوالی سه نور متولد شده‌اند. سوم تا پنجم ماه شعبان‌المعظم، شیعه غرق در سرور است؛ چه آنکه در مدینه منوره یعنی محل ولادت سه نور باشی و خوشا به سعادت زائرانی که این روزهای پر برکت ماه شعبان‌المعظم یعنی روزهای ولادت امام حسین علیه‌السلام، حضرت ابوالفضل‌العباس علیه‌السلام و امام سجاد علیه‌السلام را در این سرزمین هستند؛ سرزمینی که مولودگاه این سه فرزند امیر مومنان است.
چرا حضرت عباس (ع) باب‌الحوائج است؟
چرا حضرت عباس (ع) باب‌الحوائج است؟
حجت‌الاسلام والمسلمین یحیی صادقی در گفت وگویی سرّ باب الحوائجی حضرت عباس
(ع) را تشریح کرد. خلاصه این گفتوگو به شرح زیر است. وی می‌گوید:
«و أبلی بلاء حسنا» عباس بن علی (ع)، مبتلا به آزمون سخت شد و ایثار و
جان‌فشانی کرد و سر فراز بیرون آمد در بیان اینکه چرا او «باب الحوائح» الی
الله است و هر گرفتار و دردمندی به او متوسل می‌شود و حاجت می‌گیرد، علل
مختلفی ذکر کرده‌اند که چرا او باب‌الحوائج الی الله است آیا به خاطر این
است که دست خود را از دست داد یا به خاطر این بود که فرقش شکاف برداشته است
یا…«از حسن روی یوسف دست بریده سهل است / در کوی دلبر ما سرها بریده بینی»
در روز عاشورا اصحاب ابا عبد الله واقعاً مردانه ایستادگی کردند، ۷۲ نفر در برابر سی هزار نفر بودند و آنقدر رشادت کردند که این جنگ تا عصر عاشورا طول کشید.
نیزه‌ها بدن‌ها را پاره پاره کرد، اما روح که تسخیر پذیر نیست، آن کرامت‌های اخلاقی قابل تغییر و تحول نبود، ثابت قدم ماندند و به کوی جانان رفتند.
حضرت عباس گرفتار آزمون سخت شد و سربلند از آن بیرون آمد؛ آن حضرت القاب فراوانی دارد یکی از القاب او «عبد صالح» است «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِح الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُوله» [۹] یکی از القاب او «سقاست» و از القاب او «صاحب اللواء» است او پرچمدار کربلاست.
لقب دیگر او باب الجوائح است، بزرگان وجوهی ذکر کرده‌اند که چرا او قبله حاجات ارباب حوائج است.
مرحوم آقای برقعی می‌گفت: اینکه او به مقام باب‌الحوائجی رسیده است، به خاطر این نیست که چون دست یا پای او را قطع کردند و یا چشمش را تیر باران کردند، بلکه علت آن امر دیگری است امتحانی که او پس داد هیچیک از شهدای کربلا این امتحان را پس ندادند.
حضرت ابوالفضل (ع) تشنه بودند و وارد شریعه فرات شدند و موج‌های فرات را دیدند، انسان تشنه‌ایی که سه روز آب نخورده است و مشکش را پر از آب کرده است، کفی ازآب فرات را برداشت و یاد تشنگی برادر نبود و این کف آب را به بالا آورد و هنوز تشنگی برادر را به خاطر ندارد، همین که آب را نزدیک لب‌ها آورد و مماس لب‌های تشنه او شد اینجا بود که «فتذکر عطش اخیه الحسین» [۱۰] یاد تشنگی برادر کرد و این رجز را خواند.
«یا نفسیُ مِنْ بعدِ الحسین هونی وبعده لا کُنتِ أن تکونی
هذا الحسین وارد المنون وتشربین بارد المعین! ؟
تا اللّه ما هذا فعال دینی»
خطاب به نفس خود گفت تو سیراب باشی و اطفال ابی عبد الله فریاد تشنگی‌شان به آسمان برسد.
بعد قسم یاد کرد که به خدا این رفتار دین نیست که من با لب سیراب از شریعه بیرون بروم، ولی اطفال حجت خدا تشنه باشند.
جناب سید حبیب الله چایچیان معروف به «حسان» در کتاب اشک‌ها بریزید اشعار نغری دارد.
کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام
شد در این کعبه عشاق دو تا تقصیرم
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من کرد از آن آب روان تصویرم
باید این دیده و این دست دهم قربانی
تا قبول افتد حج من و تقصیرم
با خود گفت، من این را هم بر خودم نمی‌بخشم، چرا دست زیر آب کردم و تا نزدیک لب‌ها آوردم؟ این بر مُحرم حرام است، چرا که من محرم هستم و کربلا محل احرام می‌باشد، یکی از محرمات احرام، نگاه به آیینه است گویا عباس بن علی خطاب به نفسش می‌گوید؛ ای عباس چرا بر آب نکاه کردی و خودت را دیدی! به جرم این محرمات احرام در کربلا، باید این چشم و دست خود را قربانی کنی، تا فدیه این دو عملت باشد.
مرحوم برقعی می‌گفت: غیر از چشم بیدار خدا کسی عباس را نمی‌دید و اگر عباس از شریعه؛ آب می‌خورد کسی خبر نداشت، لکن برای رضای خدا، با نهایت خلوص آب را روی آب ریخت و با برادر مساوات کرد و در کوران حوادث قمر بنی‌هاشم آزمون‌های سختی داد و سربلند بیرون آمد و شهید از دنیا رفت.
حج
حرم حضرت عباس(ع)از دوربین یک دانشجو...
حرم حضرت عباس(ع)از دوربین یک دانشجو...دست او پنجره فولاد همه ادیان است.
عکس از مجید بیشه کاروان عتبات دانشجویی از تهران
